Vanmorgen werd ik wakker en ik zat letterlijk "barstensvol" emoties. Ik was verdrietig, boos en gekwetst en zo mogelijk nog bozer. Of alle gevoelens terecht zijn wil ik even buiten beschouwing laten, want dan moet ik teveel in privé-details treden en dat wil ik niet.
Maar méns! Wat was ik kwaad en van narigheid besloot ik te gaan wandelen in de hoop dat ik wat negatieve energie kon spuien met mijn benen.
Het weer was ook dreigend dus dat voelde mijn gemoedstoestand goed aan.
Halverwege mijn wandeling zag ik een doos staan met daarin: neem een koek want J is jarig!
Eerst liep ik voorbij want ik dacht: ik ga toch zomaar geen koek meenemen van een wildvreemd iemand?!
Maar na 20 stappen, liep ik toch weer terug en ik bedacht: dit is een hele creatieve manier om een verjaardag in deze #coronatijd wat feestelijker te maken.
Ik pakte een koek, tikte op het raam, zwaaide en bedankte en terwijl ik weg liep, bedacht ik: ik ga naar huis, schrijf een kaart voor haar en ga die aan haar geven.
Zo gezegd, zo gedaan en de zon ging warempel ook weer wat schijnen en gaf een schitterende gloed op de bomen.

Ik terug en de kaart gegeven: kind blij, moeder prettig verrast en ik?
Ik heb een beter gevoel dan toen ik de ochtend begon.