Het leven in een foto weergegeven.

Zo rond de vijftig heb ik er gemaakt en toen ben ik gestopt en ben ik gewoon gaan genieten.
Ik heb het over een prachtige zonsondergang vorige week in Huisduinen.

Als je zoals ik last hebt van je ogen is dé perfecte foto maken bij zonsondergang niet makkelijk. Op mijn hotelkamer bekeek ik alle foto's en tsja.... de één nog schever dan de ander.
En tóch !
Eerlijk?
Ik ben blijer met de linkse en de rechtse foto dan met de middelste.
(de middelste horizon heb ik trouwens met behulp van een raster "recht" gekregen).


Ik loop vaker tegen de instelling van mensen aan die vinden dat het leven "maakbaar" is of moet zijn.
Ik heb in mijn leven ervaren dat dit niet zo is (door #rouw #verlies van #gezondheid) en daarom zie ik als ik deze horizon "scheef" terugzie... mijn leven en hét (.....) leven.
Het is op en af, heen en weer en niet zo strak en glad als de door mij "recht gemaakte" horizon. Ja, soms en voor even en als het zo is geniet ik dubbel, maar verder is het net als met de golven die niet ophouden met bewegen. Soms stormachtig, soms een hele kleine rimpeling. Maar er is altijd beweging.

Deze collage geeft een stukje van mijn leven weer.

PS: ik vind het toch ook wel weer knap van mezelf dat ik de middelste horizon recht heb gekregen (of is die nog niet helemaal recht?)

Horizon collage