Kwetsbaarheid

Hoe kwetsbaar ben jij?

Hoe kwetsbaar ben ik? Van jullie weet ik het niet, van mijzelf weet ik het soms ook niet.

Het heeft jaren geduurd voor ik sowieso wist wie ik was en wat ik nu eigenlijk voelde en wilde. Identiteitscrisis had ik nog nooit van gehoord en ik dacht er ook niet over na. Wat ik wel had, was een fikse muur om mijn hart die door niets en niemand weggehaald kon worden. Af en toe schoot er een steentje los maar zodra ik dat in de gaten had, metselde ik het gat weer dicht met mijn masker van: “met mij is alles goed hoor”.

‘Is mijn leven nu makkelijk? Nee.’

Ik zal jullie niet vermoeien met het lange gevecht over de afbraak van mijn muur, maar mens wat ben ik nu blij dat die muur weg is en dat ik voel en lééf. Ik kan weer bij mijn emoties en durf ze ook te laten zien aan anderen en ik kan en durf aangeven wat ik wil.

Is mijn leven nu makkelijk? Nee. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het er zelfs veel onrustiger door geworden is. Het is heel spannend om te zeggen dat ik mijn ouders en mijn broers mis, dat ik het soms niet leuk vind dat ik (bijna) nooit meer aangeraakt word omdat ik alleen ben, dat ik geen zin heb om mee te gaan naar… Met kloppend hart en zweet in mijn handen wacht ik dan de reacties af.

Kwetsbaar opstellen

In de loop der jaren heb ik gemerkt dat ik sterker ben geworden in het incasseren van negatieve reacties. Deels omdat ik er dan achter kwam dat mijn verwachtingen te hoog waren en deels omdat ik geleerd heb ‘los te laten’.

Ik blijf me kwetsbaar opstellen en af en toe doet dat zeer maar meestal is het –onverwachts- verrijkend.

Achter de muur..

Achter de muur
Een hart van steen
daar kom je
niet doorheen…..

Achter de muur
Bang , verdrietig,
klein en nietig….

Achter de muur
Alleen en koud
geen mens
die van me houdt…..

Achter de muur
Verdoofd – verward
met een bloedend hart
Achter de muur
Vertwijfeld
zonder dromen…..

schreeuwend
naar God

De muur gesloopt

De muur om mij heen
is gesloopt door God
Steen voor steen.

Hij liet me zien:
Vertrouw niet op mensen,
maar op Mij,
dán pas ben je echt vrij.

Erken en voel
de pijn die er is
óók van het gemis.

Ik durfde het niet!
Te verkrampt, te bang
voor zoveel verdriet