Sneeuwklokjes
frustratie of genieten
Overal ja écht overal staan sneeuwklokjes.
Langs de kant van de weg, bij de buren, in de voortuin van mijn vriendin en in het "wild" maar..........
NIET bij mij!
Al enkele jaren poot ik bolletjes en ik heb zelfs een "kluit" van mijn schoonzus ontvangen en liefdevol gepoot. Apart in een pot en in de grond. Twee kansen. Moet toch goedkomen?
Nee dus.
En nu tijdens mijn wandeling zie ik ze overal. Het is een jaarlijks terugkerend frustratie moment: dáár wel! en kijk: hele bossen in het wild en ik? Ik heb niks-nada-zero- 0,0.
Wat gaat er winnen in mij? De frustratie? Afgunst? Of het genieten van alle plaatsen waar de sneeuwklokjes staan te shinen? Ik kom tot de conclusie dat dit gevecht op meer vlakken is, bij mij tenminste. En ik neem vandaag al mijmerend tijdens mijn wandeling alle sneeuwklokjes in mij op en pas het als een maandagmorgen levensles toe: Als je het zelf niet hebt, mag je er wel van genieten. Dat doe ik bij deze en ik hoop dat ik het ook kan gaan toepassen op de andere zaken in mijn leven Klein beginnend met deze sneeuwklokjes.
