Op mijn verjaardag kreeg ik een kaart toegestuurd met daarin geschreven een gedicht met als titel: Stilte

Het gedicht raakte en raakt me en ik wil het nu delen met jullie. Juist op een dag als moederdag, die tegelijk in het kerkelijk jaar Weeszondag genoemd wordt... zúou dit een moeilijk moment kunnen zijn.



Nu echter ben ik dankbaar voor alle goede herinneringen, voor alle "kinderen" die ik heb en waar ik van mag (mee-)genieten, het vertrouwend en hoopvol uitzien naar de Trooster , beseffend dat ook dit moment heel broos en kwetsbaar is. Daarom en om nog zoveel meerdere redenen ...

Stilte......

Er valt een stilte en ik raap haar op
zo breekbaar in mijn handen als een eierdop
Wil jij mij tillen stilte wanneer ik val
zodat ik net als jij onbreekbaar blijken zal

O, wij hebben onszelf gouden bergen beloofd
en we vechten tot niets ons ontbreekt
maar we hebben onszelf van de stilte beroofd
en van Hem die daarin tot ons spreekt

Er valt een stilte en ik raap haar op
zo kwetsbaar in mijn handen als een rozenknop
Wil jij mij tillen stilte wanneer ik val
zodat ik net als jij onkwetsbaar blijken zal

Wij vullen de dagen met steeds meer geluid
Ieder ogenblik stilte doet pijn
en wij schuiven de spiegel een eind voor ons uit
totdat niemand meer weet wie wij zijn

er valt een stilte ......
en ik raap haar op....

Het gedicht is een lied van Elly & Rikkert

Hier de link naar het interview in de Libelle special moeders waar ik mijn verhaal mocht delen als single zonder kinderen en dus ook zonder kleinkinderen